Maria Neefjes exposeert in de Voorhout-Galerie van 7 juli tot 4 augustus 2024. We legden haar vijf uitspraken voor:
‘Wie naar zijn jeugd terugverlangt heeft een slecht geheugen‘, zei Midas Dekkers.
Pas later besefte ik wat eraan schortte, aan mijn jeugd en waarom ik niet terugkijk met een gevoel van welbehagen, want de gegevens waren zo goed. Veilige ouders, die altijd, wat je ook uitvrat, achter je stonden.
Ik was de vijfde uit een gezin van tien kinderen, dus ik was thuis nooit alleen. In onze kindertijd werden de rollen tussen zussen en broers voorgoed vastgelegd, daar viel nooit meer aan te tornen.
Ik ging op mijn zestiende het huis uit, om aan de Kunstacademie in Den Haag te gaan studeren. Na een jaar samenwonen met mijn zus Margriet op de Denneweg verhuisde ik in mijn eentje naar de Prinses Mariestraat. Als een spons zoog ik het alleen-zijn in. Wat een luxe om te leven zonder commentaar, het eigen ritme te bepalen, om ongestoord na te denken!
Picasso: ’Niets kan tot stand komen zonder eenzaamheid’.
Alleen-zijn bleek een groot goed voor mij en dat is het gebleven tot de dag van vandaag.
Zo’n 35 jaar leefde ik alleen en genoot daarvan, want met anderen om mij heen ben ik me altijd bewust van hun aanwezigheid en voel me niet vrij om in mezelf te duiken.
Zeker om iets te maken (schilderen) is die eenzaamheid noodzaak om in het creatieve gebied te komen en te blijven, zonder afleiding van buitenaf.
Picasso: ‘Inspiratie bestaat, maar kan ons pas vinden als we werken’.
Inspiratie, dat vluchtige moment van inzicht en euforie, doet zich op willekeurige momenten in het leven voor en in het atelier, schilderend en zoekend haal je je inspiratie terug.
Je kan nog zoveel dromen of bedenken: pas terwijl je schildert, vind je binnen het werk de visuele oplossingen, dan zie je of iets klopt.
K. Schippers: ‘Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is’.
Elke kleurnuance zet ik zorgvuldig af tegen andere kleuren. Ik ben wars van slappe kleuraftreksels en wil toch de lichte delen vol in de kleur. Hierom werk ik vaak met zuiver, dun opgebracht pigment om die begeerde intensiteit te krijgen.
Max Beckmann: ‘Het is mij er steeds om te doen de magie van de realiteit te vangen en die realiteit te vertalen naar schilderkunst’.
Ook bij mijn schilderen is de geleefde werkelijkheid de grondslag, maar die werkelijkheid wil ik niet imiteren. Eerst dienen thema’s zich aan; ideeën, verhalen, gedachten en soms is één blik of gebaar voldoende om te inspireren.
Alleen in het atelier, ongestoord, verdwijn ik vervolgens in dat gebied van ideeën, beelden ooit gezien, ervaringen, opgeslagen in die vijver van herinneringen van waaruit nieuw werk ontstaat.
